สวัสดีคะ เราเครียดมากเลยคะ ไม่รู้จะทำยังไง มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับเราจริงๆ เราชื่อว่า "ด้า" นะคะ เรื่องมันมีอยู่ว่า
ด้าเรียนอยู่ปี 1 คะแต่อายุ 20 ด้าซิ่วมา เริ่มต้นชีวิตใหม่ เพราะที่ก่อนมันไม่ใช่ การเรียนไปได้ดีทุอย่างคะ วิชาที่เป็นตัวนอกคณะเราเรียนรวมกับหลายคณะ แต่มีวิชานึงคะเกี่ยวกับการเรียนแบบออกค่ายอาสา ซึ่งมันจะเป็นโอกาสเจอเพื่อนต่างคณะ ก็วิชานี้ เรียนแค่วันเดียวคะวันจันทร์ ซึ่งก็มีการแบ่งกลุ่มกัน เป็นกลุ่มใหญ่ ด้าชอบทำงานกับคนเยอะๆคะ จะได้รู้จักคนมากๆเป็นคอนเน็คชั่น นิสัยส่วนตัว ค่อนข้างจะเข้ากับคนงาน ยิ้มเก่ง หัวเราะเสียงดัง ร่าเริงได้ทั้งวันคะ เเบ่งกลุ่มด้าก็เป็นเฮดอะคะ ทำสาระพัดติดต่อเพื่อนในกลุ่ม จนมีอยู่ครั้งนึงคะ เราทักเพื่อนทั้งกลุ่มซึ่งครึ่งร้อยอะคะเพื่อกรอกประวัติเพื่อนเเต่ละคน จนทำให้ด้าเป็นคนประสานงานทั้งหมด เป็นคนตอบคำถามเพื่อนทั้งหมดทั้งกลุ่มไม่ว่าจะมีปัญหายังไงก็ตาม จนมีอยู่วันนึงคะ เป็นคืนวันอาทิตย์ มีเพื่อนคนนึง ชื่อ "พงษ์" (นามสมมุติ) สัปดาห์ก่อน ไม่มีเรียน เลยทักมาถามการบ้านเรา ตามปกติคะ ด้าตอบตลอด ถ่ายรูปให้ลอกเลยคะ ห้าๆๆๆ หลังจากนั้นคะ ด้ากับพงษ์ก็เหมือนจะเริ่มคุยกันหลังจากถามการบ้านเสร็จ ถามนู้นนี่นั้นอะคะ จนเราแยกกันไปนอน พอตอนเช้าวันจันทร์คะ เรียนห้องเดียวกัน พงษ์ก็ซื้อขนมมาให้เพื่อขอบคุณเรื่องการบ้านเมื่อคืน ตอนนั้นความรู้สึกดีก็พุ้งทะลักมาจากไหนไม่รู้ มันมากจนรู้ตัวเลยคะ ว่าใจเต้นแรงมาก พอได้ขนมมาด้าไม่กล้าแกะกินเลยคะ เพื่อนจับยังด่าเลย ห้าๆๆ ห่วงมากเอาใส่กระเป๋าไว้ และหลังจากนั้น ด้าก็แอบหันไปมองพงษ์ตลอดเลย รู้สึกตัวเองแรดๆมาก หื้มมมม เลิกเรียนช่วงเช้า ก็ออกมาเจอกันตรงบันไดอีกคะ พงษ์กำลังลงบันไดไป แต่พงษ์หันมาโบกมือ แล้วยิ้มให้ด้า ด้าก็ยิ้มกลับแบบเกรงๆเพราะ คุมสติตัวเองไม่ได้แล้ว พอพงษ์ลงบันไดไปด้าก็คุยกับเพื่อนปกติไม่มีไรเกิดขึ้น พีคสุดคือด้าก็หยิบมือถือมาเช็คเฟสบุ๊ค รีหน้านิวฟีดเป็นสเตตัส ของพงษ์คะ โพสต์เมื่อ 6 นาทีที่เเล้ว ข้อความว่า "ทำตัวไม่ถูก" ซึ่งด้าคะ มโนคือชนะ เห้ยยยยย ต้องตั้งถึงเราแน่ๆๆ ต้องใช่ ต้องเขินเหมือนกันสินะ หัวใจสีชมพูพองโตเลยคะ จากนั้นเราคุยกันเยอะขึ้น ถามนู้นนี่นั้นกันเยอะขึ้น เรียนด้วยกันหลายวิชาคะ ในอาทิตย์นึงจะเจอกัน จันทร์ อังคาร พุธ เเล้วจะรออะไรละคะ แอบมองสิ่คะ ตามสเตปเนียนนๆ จนมากระทั้งวันนึงคะ ด้าทำงานส่งเข้าประกวดทั้งคืน ไม่ได้นอน แต่ก็ไม่ได้ส่ง พอพงษ์รู้ก็บ่นเลยคะ ว่า..."อดหลับอดนอนทำ ต้องมาแอบหลับอีก ข้าวก็ไม่ได้กิน งานทุกชิ้นมีคุณค่านะ" บลาๆๆๆ ด้าก็รู้สึกได้ว่า พงษ์เป็นห่วงแน่ๆๆเลย มโนคือชนะอีกเช่นเดิม แต่ด้าเองก็เฟลเรื่องงานอยู่ด้วยนิดๆ จนพอมาถึง ประโยคที่พงษ์พูดว่า "คนเราก็มีเรื่องเฟลกันทั้งนั้น เค้าก็มี ถ้าด้ารู้อาจจะเลิกคบกับเพื่อนคนนี้ก็ได้" ตึ๊งงงงงงงงงงงง!!! จากจิตตกเรื่องงานเเล้ว ความรู้สึกช้าไปหนักกว่าเดิม "เลิกคบกับเพื่อนคนนี้" เพื่อนหรอ? ที่ผ่านมาเพื่อน? คำว่าเพื่อนเต็มหัวไปหมดเลย คือเพลียมากเฟลมาก นอนก็ไม่ได้นอน หงุดหงิดคะ ในเมื่อพูดมาชัด ว่าเพื่อน ด้าดึงสติตัวเอง เเล้วถอยกลับมายืนในจุดเพื่อนอย่างไว! ต่อมา พงษ์ทักแชทมาด้าก็ตอบบ้าง ตอบช้าบ้าง เพื่อลดความรู้สึกตัวเองลง เพื่อให้มันเจ็บน้อยลง เเต่ยิ่งพงษ์ทักมาเท่าไหร่ ด้าก็เดินออกไปข้างหน้าเกินจุดเพื่อนอีกครั้ง ซึ้ง...ไม่นานพงษ์ก็ค่อยๆหายไป เเล้วจะทักมาใหม่ ในวันจันทร์ซึ่งเรียนด้วยกัน แล้วหลังจากนั้นก็หายไปอีก กลับมาอีกก็วันจันทร์ ด้าเองไม่รู้ความเคลื่อนไหวชีวิตพงษ์เลย พงษ์ไม่ตั้งสเตตัส แต่ออนเฟสบุ๊ค ด้าติดดาวเฟสบุ๊คพงษ์ไว้คะ ถ้าโพสต์หรือเเชร์อะไรมันจะเเจ้งเตือนมาที่ด้าตลอด แต่นี้กับเงียบไปเลย ด้าเดินกลับมารอพงษ์ที่สถานะเพื่อนอีกครั้ง เพราะเฟลไปแล้วครั้งที่ 2 คะ เหนื่อยมากเลยคะตอนนั้น ตอนพงษ์ทักมาด้าไม่อยากจะตอบเลยคะ งอลมากกกกกกกกก แต่พงษ์ไม่รู้อะคะ ด้าคิดเสมอเลยนะคะ ว่าเราเป็นเพื่อนกัน ไม่มีสิทธิ!! อย่ามโน! พงษ์ถามมาด้าตอบคำนึง เเล้วด้าก็หายไปเองเลยคะทีนี้ คนรอตอบเเค่ห้านาทีก็ถือว่านานมาก ท้ออะคะ แต่โชคชะตาฟ้ากำหนด มีงานวิชาค่ายอาสาอีกคะ ต้องนัดรวมเพื่อนคะ ซึ้งงานด้าอีกตามเคย เอาคะ ด้วยความอยากคุยกับกับพงษ์มาก ทักไปถามงานพงษ์คงไม่น่าเกลียดอะไรมั้ง ทักไปเลยคะ เอาคะ พงษ์ไม่ตอบคะ สองสามชั่วโมงคะ เเต่ด้ารอพงษ์มาตอบไม่ได้คะ เลยตัดสินใจทักเพื่อนคนอื่นในกลุ่มพงษ์ไป เเละ คนที่ด้าทักไปชื่อ อาท (นามสมุตติ) อาทตอบด้าเรื่องงานไวมาก เราสองคนคุยงานกันเสร็จแล้ว ตกลงวันได้แล้ว พงษ์พึ่งจะตอบด้าคะ เฟลหนักเลยคะ โดนตอบช้าอาการหนักกว่าเดิม ตอบช้าหรือไม่อยากตอบในใจคิดไปเยอะมาก เพราะด้าเองที่หายไปแล้วอยู่ๆก็กลับมา ด้าตัดใจไม่ได้เเต่ไม่รู้จะคุยอะไรเอาเรื่องงานมาเเทน แต่เหมือนจะไม่ได้ผล ทีนี้พงษ์หายไปเองคะ ซึ่งด้าเองก็คุยกะเพื่อนพงษ์คะ ที่ชื่ออาท คุยกันปกติ เพราะแบบเราตอบเเชทเร็วทั้งคู่ ด้าก็ออกแนนวเฟรนลี่ คุยกันก็สนุกอะคะ แต่หลังจากพงษ์หายไปไม่นานคะ พงษ์ก็เริ่มตั้งสเตตัสเหมือนคนอกหัก ซึ้งด้าคิดเองว่า...คงไม่ใช่ด้าแน่ๆ เพราะเหตุการณ์ระหว่างเรา ไม่ได้เกี่ยวกันเลย เขาตั้งตัสเหมือนว่าชอบผู้หญิงคนเดียวกันกับใครสักคน เเล้วพงษ์เหมือนจะเลือกเดินออกไป แต่ด้าเองคิดว่าพงษ์ต้องแอบชอบใครอยู่แน่ๆๆ เอาคะใจสลายมากกก แต่ต่อมาพงษ์สงเพลงโคฟเวอร์ที่พงษ์ร้องเองมาให้ เพลง "ใจนักเลง" บอกว่าเพิ่มยอดวิวให้หน่อย ด้าก็ไม่ได้คิดอะไรกดเข้าไปดูแล้วกดไลด์คลิป ก็ฟังจนจบเลยอะคะ จู่ๆๆพงษ์ก็บอกกับด่าว่า "ไปแล้วเดี๋ยวเพื่อนเราหึงด้า" เอาเเล้วมีอะไรหรอนั้นเกิดอะไรขึ้น เราก็ระดมแชทใส่พงษ์แต่พงษ์ไม่ตอบอีกเลย แล้วไม่กี่นาที พงษ์ก็แชร์เพลง"ใจนักเลง"ของ สงกราต์ร้อง เขียนว่า"ให้เธอได้กับเขาเเล้วจงโชคดี" ด้าเองมโนเองเนี่ยแหละคะ มันหมายถึงด้ารึป่าว ใช่ด้ารึป่าว แต่ด้าก็คิดนะคะว่าไม่มีเพื่อนพงษ์คนไหนเข้ามาคุยกับด้าเลย เอาคะงานเข้ากันเเล้วคิดหัวแถบแตก และหลังจากที่พูดว่าเพื่อนหึงอะไรนั้นพงษ์ก็ไม่ทักไม่ยิ้มไม่คุยอะไรใดทั้งนั้นกับด้าอีกเลย เดินหนีด้าด้วยซ้ำ ด้าเลยเล่าให้เพื่อนฟังว่าที่พงษ์ทำคือไร ตีความหมายได้ยังไง ซึ่งเพื่อนในกลุ่มตีความหมายออกมาได้ 2 แบบ คือ 1 เพื่อนพงษ์มาชอบด้าซึ่งพงษ์ก็ชอบด้า แต่พงษ์เลือกที่จะไปเพื่อให้เพื่อนคุยกับด้าต่อ 2 เพื่อนของพงษ์ที่เป็นผู้หญิงแอบชอบพงษ์แล้วพงษ์มาคุยกับด้าก็เลยหึงด้าที่ด้ายุ่งกับพงษ์ ชีวิตมี2ทางให้เดินเสมอ ซึ่งด้าเองก็เลือกทางที่ 2 เพราะด้าชั่งความเป็นไปได้แล้ว เพื่อนพงษ์ที่มาคุยกับด้าก็ไม่มีเพราะด้าก็ไม่ได้คุยกับใครด้วย แต่มีเพื่อนพงษ์ที่เป็นผู้หญิงที่ดูสนิทกับพงษ์นั่งกับพงษ์ตลอด ด้านอยแบบมิชชั่นคอมพลีส นอยแบบสุดมาก และพงษ์เองก็พึ่งมาตอบเเชทที่ค้างไว้ที่เพื่อนหึงด้าอะไรนั้นว่า "ไม่มีอะไร" เอาคะไอ้เรามันได้คิดไปแล้วทำไง ยังไม่สู่จุดมุ่งหมายยังไม่เลิกคิด เเล้วพงษ์ก็หายไปอีก มีเเต่ สเตตัสเศร้าๆๆ ด้าเองอยากรู้คะว่าพงษ์เป็นอะไร ใครทำพงษ์เป็นแบบนี้ มันเกิดอะไรขึ้น อยากรู้ไปหมด ด้าเลยตัดสินใจถามพงษ์ไปว่า "เป็นอะไรทำไมสเตตัสเศร้าจัง" พงษ์ก็ไม่ตอบ และมาตอบอีกที คืออีกวันนึงตอน เกือบๆ4โมงเย็น
เดี๋ยวมาต่อนะคะ.....
ผิดที่ฉันไม่ยอมไป หรือ ผิดที่ฉันไม่ยอมปล่อยเธอไปสักที TT"
ด้าเรียนอยู่ปี 1 คะแต่อายุ 20 ด้าซิ่วมา เริ่มต้นชีวิตใหม่ เพราะที่ก่อนมันไม่ใช่ การเรียนไปได้ดีทุอย่างคะ วิชาที่เป็นตัวนอกคณะเราเรียนรวมกับหลายคณะ แต่มีวิชานึงคะเกี่ยวกับการเรียนแบบออกค่ายอาสา ซึ่งมันจะเป็นโอกาสเจอเพื่อนต่างคณะ ก็วิชานี้ เรียนแค่วันเดียวคะวันจันทร์ ซึ่งก็มีการแบ่งกลุ่มกัน เป็นกลุ่มใหญ่ ด้าชอบทำงานกับคนเยอะๆคะ จะได้รู้จักคนมากๆเป็นคอนเน็คชั่น นิสัยส่วนตัว ค่อนข้างจะเข้ากับคนงาน ยิ้มเก่ง หัวเราะเสียงดัง ร่าเริงได้ทั้งวันคะ เเบ่งกลุ่มด้าก็เป็นเฮดอะคะ ทำสาระพัดติดต่อเพื่อนในกลุ่ม จนมีอยู่ครั้งนึงคะ เราทักเพื่อนทั้งกลุ่มซึ่งครึ่งร้อยอะคะเพื่อกรอกประวัติเพื่อนเเต่ละคน จนทำให้ด้าเป็นคนประสานงานทั้งหมด เป็นคนตอบคำถามเพื่อนทั้งหมดทั้งกลุ่มไม่ว่าจะมีปัญหายังไงก็ตาม จนมีอยู่วันนึงคะ เป็นคืนวันอาทิตย์ มีเพื่อนคนนึง ชื่อ "พงษ์" (นามสมมุติ) สัปดาห์ก่อน ไม่มีเรียน เลยทักมาถามการบ้านเรา ตามปกติคะ ด้าตอบตลอด ถ่ายรูปให้ลอกเลยคะ ห้าๆๆๆ หลังจากนั้นคะ ด้ากับพงษ์ก็เหมือนจะเริ่มคุยกันหลังจากถามการบ้านเสร็จ ถามนู้นนี่นั้นอะคะ จนเราแยกกันไปนอน พอตอนเช้าวันจันทร์คะ เรียนห้องเดียวกัน พงษ์ก็ซื้อขนมมาให้เพื่อขอบคุณเรื่องการบ้านเมื่อคืน ตอนนั้นความรู้สึกดีก็พุ้งทะลักมาจากไหนไม่รู้ มันมากจนรู้ตัวเลยคะ ว่าใจเต้นแรงมาก พอได้ขนมมาด้าไม่กล้าแกะกินเลยคะ เพื่อนจับยังด่าเลย ห้าๆๆ ห่วงมากเอาใส่กระเป๋าไว้ และหลังจากนั้น ด้าก็แอบหันไปมองพงษ์ตลอดเลย รู้สึกตัวเองแรดๆมาก หื้มมมม เลิกเรียนช่วงเช้า ก็ออกมาเจอกันตรงบันไดอีกคะ พงษ์กำลังลงบันไดไป แต่พงษ์หันมาโบกมือ แล้วยิ้มให้ด้า ด้าก็ยิ้มกลับแบบเกรงๆเพราะ คุมสติตัวเองไม่ได้แล้ว พอพงษ์ลงบันไดไปด้าก็คุยกับเพื่อนปกติไม่มีไรเกิดขึ้น พีคสุดคือด้าก็หยิบมือถือมาเช็คเฟสบุ๊ค รีหน้านิวฟีดเป็นสเตตัส ของพงษ์คะ โพสต์เมื่อ 6 นาทีที่เเล้ว ข้อความว่า "ทำตัวไม่ถูก" ซึ่งด้าคะ มโนคือชนะ เห้ยยยยย ต้องตั้งถึงเราแน่ๆๆ ต้องใช่ ต้องเขินเหมือนกันสินะ หัวใจสีชมพูพองโตเลยคะ จากนั้นเราคุยกันเยอะขึ้น ถามนู้นนี่นั้นกันเยอะขึ้น เรียนด้วยกันหลายวิชาคะ ในอาทิตย์นึงจะเจอกัน จันทร์ อังคาร พุธ เเล้วจะรออะไรละคะ แอบมองสิ่คะ ตามสเตปเนียนนๆ จนมากระทั้งวันนึงคะ ด้าทำงานส่งเข้าประกวดทั้งคืน ไม่ได้นอน แต่ก็ไม่ได้ส่ง พอพงษ์รู้ก็บ่นเลยคะ ว่า..."อดหลับอดนอนทำ ต้องมาแอบหลับอีก ข้าวก็ไม่ได้กิน งานทุกชิ้นมีคุณค่านะ" บลาๆๆๆ ด้าก็รู้สึกได้ว่า พงษ์เป็นห่วงแน่ๆๆเลย มโนคือชนะอีกเช่นเดิม แต่ด้าเองก็เฟลเรื่องงานอยู่ด้วยนิดๆ จนพอมาถึง ประโยคที่พงษ์พูดว่า "คนเราก็มีเรื่องเฟลกันทั้งนั้น เค้าก็มี ถ้าด้ารู้อาจจะเลิกคบกับเพื่อนคนนี้ก็ได้" ตึ๊งงงงงงงงงงงง!!! จากจิตตกเรื่องงานเเล้ว ความรู้สึกช้าไปหนักกว่าเดิม "เลิกคบกับเพื่อนคนนี้" เพื่อนหรอ? ที่ผ่านมาเพื่อน? คำว่าเพื่อนเต็มหัวไปหมดเลย คือเพลียมากเฟลมาก นอนก็ไม่ได้นอน หงุดหงิดคะ ในเมื่อพูดมาชัด ว่าเพื่อน ด้าดึงสติตัวเอง เเล้วถอยกลับมายืนในจุดเพื่อนอย่างไว! ต่อมา พงษ์ทักแชทมาด้าก็ตอบบ้าง ตอบช้าบ้าง เพื่อลดความรู้สึกตัวเองลง เพื่อให้มันเจ็บน้อยลง เเต่ยิ่งพงษ์ทักมาเท่าไหร่ ด้าก็เดินออกไปข้างหน้าเกินจุดเพื่อนอีกครั้ง ซึ้ง...ไม่นานพงษ์ก็ค่อยๆหายไป เเล้วจะทักมาใหม่ ในวันจันทร์ซึ่งเรียนด้วยกัน แล้วหลังจากนั้นก็หายไปอีก กลับมาอีกก็วันจันทร์ ด้าเองไม่รู้ความเคลื่อนไหวชีวิตพงษ์เลย พงษ์ไม่ตั้งสเตตัส แต่ออนเฟสบุ๊ค ด้าติดดาวเฟสบุ๊คพงษ์ไว้คะ ถ้าโพสต์หรือเเชร์อะไรมันจะเเจ้งเตือนมาที่ด้าตลอด แต่นี้กับเงียบไปเลย ด้าเดินกลับมารอพงษ์ที่สถานะเพื่อนอีกครั้ง เพราะเฟลไปแล้วครั้งที่ 2 คะ เหนื่อยมากเลยคะตอนนั้น ตอนพงษ์ทักมาด้าไม่อยากจะตอบเลยคะ งอลมากกกกกกกกก แต่พงษ์ไม่รู้อะคะ ด้าคิดเสมอเลยนะคะ ว่าเราเป็นเพื่อนกัน ไม่มีสิทธิ!! อย่ามโน! พงษ์ถามมาด้าตอบคำนึง เเล้วด้าก็หายไปเองเลยคะทีนี้ คนรอตอบเเค่ห้านาทีก็ถือว่านานมาก ท้ออะคะ แต่โชคชะตาฟ้ากำหนด มีงานวิชาค่ายอาสาอีกคะ ต้องนัดรวมเพื่อนคะ ซึ้งงานด้าอีกตามเคย เอาคะ ด้วยความอยากคุยกับกับพงษ์มาก ทักไปถามงานพงษ์คงไม่น่าเกลียดอะไรมั้ง ทักไปเลยคะ เอาคะ พงษ์ไม่ตอบคะ สองสามชั่วโมงคะ เเต่ด้ารอพงษ์มาตอบไม่ได้คะ เลยตัดสินใจทักเพื่อนคนอื่นในกลุ่มพงษ์ไป เเละ คนที่ด้าทักไปชื่อ อาท (นามสมุตติ) อาทตอบด้าเรื่องงานไวมาก เราสองคนคุยงานกันเสร็จแล้ว ตกลงวันได้แล้ว พงษ์พึ่งจะตอบด้าคะ เฟลหนักเลยคะ โดนตอบช้าอาการหนักกว่าเดิม ตอบช้าหรือไม่อยากตอบในใจคิดไปเยอะมาก เพราะด้าเองที่หายไปแล้วอยู่ๆก็กลับมา ด้าตัดใจไม่ได้เเต่ไม่รู้จะคุยอะไรเอาเรื่องงานมาเเทน แต่เหมือนจะไม่ได้ผล ทีนี้พงษ์หายไปเองคะ ซึ่งด้าเองก็คุยกะเพื่อนพงษ์คะ ที่ชื่ออาท คุยกันปกติ เพราะแบบเราตอบเเชทเร็วทั้งคู่ ด้าก็ออกแนนวเฟรนลี่ คุยกันก็สนุกอะคะ แต่หลังจากพงษ์หายไปไม่นานคะ พงษ์ก็เริ่มตั้งสเตตัสเหมือนคนอกหัก ซึ้งด้าคิดเองว่า...คงไม่ใช่ด้าแน่ๆ เพราะเหตุการณ์ระหว่างเรา ไม่ได้เกี่ยวกันเลย เขาตั้งตัสเหมือนว่าชอบผู้หญิงคนเดียวกันกับใครสักคน เเล้วพงษ์เหมือนจะเลือกเดินออกไป แต่ด้าเองคิดว่าพงษ์ต้องแอบชอบใครอยู่แน่ๆๆ เอาคะใจสลายมากกก แต่ต่อมาพงษ์สงเพลงโคฟเวอร์ที่พงษ์ร้องเองมาให้ เพลง "ใจนักเลง" บอกว่าเพิ่มยอดวิวให้หน่อย ด้าก็ไม่ได้คิดอะไรกดเข้าไปดูแล้วกดไลด์คลิป ก็ฟังจนจบเลยอะคะ จู่ๆๆพงษ์ก็บอกกับด่าว่า "ไปแล้วเดี๋ยวเพื่อนเราหึงด้า" เอาเเล้วมีอะไรหรอนั้นเกิดอะไรขึ้น เราก็ระดมแชทใส่พงษ์แต่พงษ์ไม่ตอบอีกเลย แล้วไม่กี่นาที พงษ์ก็แชร์เพลง"ใจนักเลง"ของ สงกราต์ร้อง เขียนว่า"ให้เธอได้กับเขาเเล้วจงโชคดี" ด้าเองมโนเองเนี่ยแหละคะ มันหมายถึงด้ารึป่าว ใช่ด้ารึป่าว แต่ด้าก็คิดนะคะว่าไม่มีเพื่อนพงษ์คนไหนเข้ามาคุยกับด้าเลย เอาคะงานเข้ากันเเล้วคิดหัวแถบแตก และหลังจากที่พูดว่าเพื่อนหึงอะไรนั้นพงษ์ก็ไม่ทักไม่ยิ้มไม่คุยอะไรใดทั้งนั้นกับด้าอีกเลย เดินหนีด้าด้วยซ้ำ ด้าเลยเล่าให้เพื่อนฟังว่าที่พงษ์ทำคือไร ตีความหมายได้ยังไง ซึ่งเพื่อนในกลุ่มตีความหมายออกมาได้ 2 แบบ คือ 1 เพื่อนพงษ์มาชอบด้าซึ่งพงษ์ก็ชอบด้า แต่พงษ์เลือกที่จะไปเพื่อให้เพื่อนคุยกับด้าต่อ 2 เพื่อนของพงษ์ที่เป็นผู้หญิงแอบชอบพงษ์แล้วพงษ์มาคุยกับด้าก็เลยหึงด้าที่ด้ายุ่งกับพงษ์ ชีวิตมี2ทางให้เดินเสมอ ซึ่งด้าเองก็เลือกทางที่ 2 เพราะด้าชั่งความเป็นไปได้แล้ว เพื่อนพงษ์ที่มาคุยกับด้าก็ไม่มีเพราะด้าก็ไม่ได้คุยกับใครด้วย แต่มีเพื่อนพงษ์ที่เป็นผู้หญิงที่ดูสนิทกับพงษ์นั่งกับพงษ์ตลอด ด้านอยแบบมิชชั่นคอมพลีส นอยแบบสุดมาก และพงษ์เองก็พึ่งมาตอบเเชทที่ค้างไว้ที่เพื่อนหึงด้าอะไรนั้นว่า "ไม่มีอะไร" เอาคะไอ้เรามันได้คิดไปแล้วทำไง ยังไม่สู่จุดมุ่งหมายยังไม่เลิกคิด เเล้วพงษ์ก็หายไปอีก มีเเต่ สเตตัสเศร้าๆๆ ด้าเองอยากรู้คะว่าพงษ์เป็นอะไร ใครทำพงษ์เป็นแบบนี้ มันเกิดอะไรขึ้น อยากรู้ไปหมด ด้าเลยตัดสินใจถามพงษ์ไปว่า "เป็นอะไรทำไมสเตตัสเศร้าจัง" พงษ์ก็ไม่ตอบ และมาตอบอีกที คืออีกวันนึงตอน เกือบๆ4โมงเย็น
เดี๋ยวมาต่อนะคะ.....